نیمه‌ی مرداد

وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاء عِندَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ

از ظهر پانزدهم امرداد 1366 تا امروز، بیست و شش سال شمسی است که وارد شیرین‌ترین بخش زندگی‌ات شده‌ای. راستگوترین عالم، حال و روزتان را برایمان توصیف کرده است:

فَرِحِینَ بِمَا آتَاهُمُ اللّهُ مِن فَضْلِهِ وَیَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِینَ لَمْ یَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلاَ هُمْ یَحْزَنُونَ

خوش به حال شما، حاج عباس بابایی. خوش به حال همه آنهایی که در خوشی‌های شما شریک‌اند. بازهم در سالروز شهادتت منم و افسوسی ماندگار که

 یَا لَیْتَنِی کُنْتُ مَعَکُمْ فَأَفُوزَ فَوْزا عَظِیما

حسرتی که پس از مرگ بیشتر و بیشتر احساسش خواهم کرد...