جام باده
پنجشنبه, ۲ مهر ۱۳۹۴، ۰۴:۱۵ ب.ظ
وسوسه ی نوشتن باعث شد مهاجرت کنم به بیان به عنوان یک گوشه ی دنج!
بدون این که اطلاع رسانی کرده باشم یا منتظر حضور کسی از میان آنهایی که دوستشان دارم، باشم. اصولا این نوشتن کمک می کند به استمرار سکوتم...سکوتی که باعث می‌شود هرچند به اشتباه، خودم را قدرتمند تصور کنم.
دنبال "جام باده" ام برای این جم که ظاهرا چندان ماندنی نیست.
شاید علی‌رغم تلاش من، زمانی تعبیر به خودخواهی شود........شاید واقعا خودخواهی باشد این پنهان‌کاری....
برای معدود آشناهایی که احتمال می دهم بعدها اینجا را ببینند، در صورتی که از دید آنها هم خودخواهانه تصیمیم گرفته‌ام، یک *عذرخواهی* از صمیم قلب به یادگار می‌گذارم در روز دوم مهر 1394 مصادف با عید قربان، عیدی که البته حال و هوایش پر از اندوه ممزوج با غصه‌ی خانواده‌ی حجاج عزادار در حادثه‌ای تلخ است.
انگیزه‌ی چشمگیری برای ماندن ندارم اما به توصیه‌ی آیت الله شاه آبادی بزرگ عمل می کنم ان‌شاءالله. هم از آن جهت که ایشان را دوست دارم هم به دلیل رد شائبه‌ی خودخواهی‌ام؛)
بدون این که اطلاع رسانی کرده باشم یا منتظر حضور کسی از میان آنهایی که دوستشان دارم، باشم. اصولا این نوشتن کمک می کند به استمرار سکوتم...سکوتی که باعث می‌شود هرچند به اشتباه، خودم را قدرتمند تصور کنم.
دنبال "جام باده" ام برای این جم که ظاهرا چندان ماندنی نیست.
شاید علی‌رغم تلاش من، زمانی تعبیر به خودخواهی شود........شاید واقعا خودخواهی باشد این پنهان‌کاری....
برای معدود آشناهایی که احتمال می دهم بعدها اینجا را ببینند، در صورتی که از دید آنها هم خودخواهانه تصیمیم گرفته‌ام، یک *عذرخواهی* از صمیم قلب به یادگار می‌گذارم در روز دوم مهر 1394 مصادف با عید قربان، عیدی که البته حال و هوایش پر از اندوه ممزوج با غصه‌ی خانواده‌ی حجاج عزادار در حادثه‌ای تلخ است.
انگیزه‌ی چشمگیری برای ماندن ندارم اما به توصیه‌ی آیت الله شاه آبادی بزرگ عمل می کنم ان‌شاءالله. هم از آن جهت که ایشان را دوست دارم هم به دلیل رد شائبه‌ی خودخواهی‌ام؛)
