حس خوب
طبق معمول سالیان گذشته، نامزدی که ایکس به او رای داده بود، انتخاب نشد. این همیشه بازنده بودن چند حسن دارد: ما بدون دغدغه انتقاد می‌کنیم و مسوولیت اشتباهات احتمالی روسای جمهور منتخب بر عهده ما نیست چون شانس آورده‌ایم و دوباره قرعه‌ی کار به نام آن دیوانه‌ی دیگر زدنده‌اند! حسن دیگرش این است که آدمیزاد به شکست خوردن عادت می‌کند و مثل یک جماعت بی‌جنبه هشتاد و هشت بازی درنمی‌آورد و وسط خیابان بساط پهن نمی‌کند. صد البته این فقط نتیجه تجربه نیست و سایر کمالات ما نیز در نشان دادن این نوع برخورد متمدنانه موثر است. اما بعد جدی قضیه بیش از این‌هاست.
احساس خوبی دارم که می‌تواند این طوری بیان شود: دشمنان نظام خسر الدنیا و الآخره شده‌اند و کمی بعد از این به سختی متوجه این خسران خواهند شد. فعلا احساس خوبی دارم که نتیجه‌اش می‌تواند یک یا چند سجده شکر طولانی باشد. مرور دعای رهبر بزرگوارم این حس خوب را تقویت می‌کند:
امیدوارم خداوند به انتخاب مردم برکت دهد و آنچه خیر و صلاح این ملت است تحقق پیدا کند.
و بیانه‌ی ستاد آقای روحانی امید آینده‌ای روشن می‌دهد:
ایمان قلبی داریم که بر پایه این حضور و همدلی، ایران سربلند در مسیر جدید خود راه شهیدان انقلاب اسلامی و امام عظیم‌الشأن و سعادت و پیشرفت را خواهد پیمود و استوارانه در سایه اشراف مقام معظم رهبری راه تعالی را طی خواهد کرد.
بسیار زیباست وقتی با نگرانی به سراغ دوستانی که ظاهرا شکست خورده‌اند می‌روی (آنهایی که از دید ما تندرو محسوب می‌شوند و از رای‌شان نیز خبر داشتم) و می‌بینی به یکدیگر تبریک می‌گویند و لبخند می‌زنند. دیدن چنین صحنه‌هایی نشان از آن دارد که ملت تازه شروع به خلق حماسه عظیمش کرده است. باشد که چشمان تنگ نظران کور شود و امید دشمنان نظام از هر جهت به یاس مبدل شود. آمین
علی