کو گوش شنوا

یادداشتی گذاشته بودم که حذفش کردم. قسمت اصلی اش این بود که آیا کسی نیست به این دانشجوهای محترم بفماند کارشان اشتباه بود و ... . امروز دیدم که باز هم بزرگی گفته است و شاید از میان آن جماعت کسی با گوش شنوا پیدا شود. کاش وقت بیشتری برای فکر کردن بگذاریم. جبهه مبارزه با استکبار را تشخیص بدهیم و بدانیم با کدام کار ما تضعیف و با کدام کار ما تقویت می شود. دست کم درک تفاوت دولت موقت و مرحوم بازرگان و دکتر یزدی با دولت دهم و آقای احمدی نژاد و دکتر صالحی که نیاز به نبوغ ندارد.  اگر اندکی از آن بصیرتی که مدعی اش هستند را داشته باشند متوجه خواهند شد که نصیحت پدرانه آیت الله مکارم در واقع حرف دل دیگر دلسوزان نظام هم هست:

مهم این است که گاهى کارهایى فراتر از قوانین از سوى بعضى از جوانان عزیز احساساتى انجام مى‌گیرد، که بهانه مهمى به دست دشمن ماجراجو مى‌دهد و هزینه‌هاى زیادى باید براى آن بپردازیم، مانند همین حادثه اشغال سفارتخانه که سبب شد آنها با جنجال و هوچى‌گرى سعى کنند شکستى را که از مجلس خورده بودند، جبران کنند و إن‌شاءالله موفق نخواهند شد.

پا نوشت: به هیچ و جه از بسته شدن سفارت انگلیس نگران نیستم. نگرانی ام از فقدان بصیرت است.