حیف شد

باید نگاه آدمیزاد مثبت باشه! چه ایرادی داشت؟ ماده ٢۵ لایحه حمایت از خانواده رو می‌گم. نه اینکه از وقتی که پدران و مادران ما یادشون میاد، این مسأله که «مهریه رو کی داده، کی گرفته؟» مطرح بوده و هیچ جواب قابل قبولی هم براش وجود نداشته؟ چه معنی داره که این مساله به عنوان open problem  باقی بمونه؟ تازه اگه اون ماده رو حذفش نمی کردن، تعداد زندانیان مذکر کمتر می شد. حالا ممکنه به نظر منِ عوام راه حل جلوگیری از زندان رفتن آقایونی که از عهده دادن مهریه خانومشون برنمیان این باشه که وقتی می خوان مهریه تعیین کنن، یه چیزی ارائه بدن که معلوم بشه دست کم موقعی که دارن تعهد پرداخت میدن، از عهده دادن ده درصد مهریه برمیان. نه این که دارایی خودشون و خانواده شون روی هم معادل یک دهم مهریه مقرر شده  هم نیست و صرفا به دلیل اعتماد به نفس بالا معتقدن که از عهده پرداختش برمیان اونم عند المطالبه! البته در همین زمینه خیلی چیزهای دیگه هم به ذهن ساده بنده می رسید که نمی نویسمشون. لابد راه دیگه وجود نداشته که بزرگان نشستن به این نتیجه رسیدن که تنها راه ممکن برای جلوگیری از تعیین مهریه های غیر قابل پرداخت، مالیات بستن به اوناست. تازه این طوری جواب اون سوال قدیمی هم تا حدی داده می شد. مردم می فهمیدن که مهریه رو دولت می گیره و هر جا مجلس خواستگاری بود دنبال جواب این سؤال نمی گشتن که برن به نام خودشون ثبتش کنن. مسلما فواید دیگه ای هم داشت. بازم می گم، حیف شد حذفش کردن.