یادآوری

وَ لا تَقْفُ ما لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤادَ کُلُّ أُولئِکَ کانَ عَنْهُ مَسْؤُلاً_{(سوره اسرا، آیه ۳۶)}

و چیزى را که بدان علم ندارى دنبال مکن، زیرا گوش و چشم و قلب، همه مورد پرسش واقع خواهند شد.

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان ذیل تفسیر این آیه می‌نویسد:

مطلب این است که آیه شریفه ، عام است و شامل هر گفتار و یا کردار و یا تصمیمی که بدون علم باشد مى‏شود؛ گویی خداى سبحان فرموده است هیچ حرفى مزن مگر اینکه علم داشته باشى که زدنش جایز است، و هیچ عملى انجام مده مگر آنکه علم داشته باشى که انجام آن جایز است، و هیچ عقیده‏اى را معتقد مشو مگر بعد از آنکه یقین کنى که اعتقاد به آن جایز است .

ایشان در بخش روایی تفسیر از حسین بن هارون از امام صادق علیه‌السلام روایت کرده که در ذیل جمله ان السمع و البصر و الفوآد ... فرمود: خداى تعالى از گوش مى‏پرسد که چه شنیدى و از چشم سؤال مى‏کند که به چه چیز نگریستى و از دل (قلب) پرسش مى‏کند که بر چه چیزهایی معتقد شدى. 

در همان جا حکایت مردی را نقل می‌کند که گاهی صدای کنیزان آوازه‌خوان همیسایه‌اش را در خانه خود می‌شنید، از امام صادق علیه‌السلام پرسید: «این عمل چطور است؟ به خدا قسم من هرگز به سراغ آنها نرفته و نمی‌روم، بلکه صدایی است که از ایشان می‌شنوم.» و آن حضرت با اشاره به آیه فوق او را از این کار بر حذر داشته و فرمودند: ‌«چقدر حال بدى داشتى اگر بر این حال مى‏مردى ، شکر مى‏کنم خدا را که متوجه شدى و از او درخواست مى‏کنم که از هر بدى که از تو دیده صرف‌نظر کند. آرى، خداى تعالى کراهت ندارد مگر از هر کار زشت تو ، کارهاى زشت را بگذار براى اهلش ، چون هر چیزى در عالم اهلى دارد.»