ما < ماه

گفت: با این هوای ابری ماه شب دوم را هم به زحمت می‌شود دید ولی به هر صورت فردا شب، ‌حدودا آنجا (با انگشت به سمتی از آسمان اشاره کرد) می‌توانیم ببینیمش. گفتم: ان شاء الله. توضیح داد که جای ماه همان جاست و ... و نیازی به ان شاء الله گفتن نیست. من جواب ندادم که بودن ماه برای اینکه ما ببینیمش کافی نیست و بودن یا نبودن ما در جایی که امکان رؤیت وجود داشته باشد را با نرم‌افزارهای نجومی یا اطلاعات ماهواره‌های هواشناسی یا ... نمی‌شود تعیین کرد. هنوز متعجبم که چرا به ذهنش نرسید از نظر من بودن ما خیلی بیشتر از بودن ماه محل تردید است!