وصیت

اللهَ اللهَ فِی الاَیْتَام

فَلا تُغِبُّوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لا یَضِیعُوا بِحَضْرَتِکُمْ

خدا را! خدا را! درباره یتیمان، آنان را گاه گرسنه و گاه سیر مدارید، و نزد خود ضایعشان مگذارید.

توضیح: غبّ، یک روز آب دادن و یک روز تشنه نگه داشتن شتر است. «لاتغبّوا أفواههم» یعنی یک روز در میان آنها را طعام مدهید که گرسنه مانند.