یاد سبز (۲)
عزیز من! اگر ببخشی ام چه کسی بهتر از تو برای بخشیدن، اگر از من درگذری چه کسی شایسته تر از تو برای گذشتن و عفو کردن؟
اگر مرگ من اکنون نزدیک شود و کارهای من، مرا به تو نزدیک نکرده باشد، خود را با مرکب اقرار، به سوی تو می کشانم، اقرار به آنچه هستم و آنچه کرده ام.
خدای من! بر نفس خویش، ستم کرده ام و نگهداریش را سهل انگاشته ام، پاک از او غافل مانده ام و وای بر او اگر تو نبخشی اش.
مولای من! در تمام ایام زندگی ام سایه مهر تو بر سر من مستدام بود، این سایه را تا آن سوی مرگ گسترده بدار!
خدایا! من که در تمام طول حیات،جز زیبایی و خوبی و خوبی و لطافت از تو ندیده ام و جز حلاوت از دست تو نچشیده ام چگونه می توانم گمان کنم که پس از مرگ، تو روی گردانی و چهره دگرگون کنی؟
خدای من! کار مرا آنچنان که شایسته توست، عهده دار شو و به من با نگاه بخشش و کرم نظر کن. بر این بنده که پرده های سیاه جهل، اطرافش را فرا گرفته است.
اله من! تو در دنیا گناه مرا پوشیده ای. من در آخرت به این پوشش محتاج ترم. تو در دنیا بر بدی های من پرده افکنده ای. من در آخرت به این پرده نیازمندترم.
تو در اینجا آبروی مرا حفظ کرده ای. در آنجا آبرو کارسازتر است. تو در میان بندگان خوب خودت مرا رسوا نکرده ای، من در مقابل شاهدان قیامت، می ترسم از رسوایی، نکن!
خدایا! جود تو روی مرا زیاد کرده و توقع مرا افزوده است. بخشش ات به آتش آرزوی من دامن زده است.
خدایا! من تکیه ام به عفو توست، نه کارهای خودم که عفو تو بی تردید، برتر از کردار من است.
خداوندا! به دیدارت شادمانم گردان، چشم مرا به جمالت روشن کن، آن زمان که در میان بندگانت به قضاوت می نشینی.
خدای من! اعتذار من به درگاه تو اعتذار کسی است که از قبول پوزش خویش، احساس بی نیازی نمی کند. پس مرا عذر مرا بپذیر ای بخشنده ترین کسی که شرمساران و روسیاهان و رحمت طلبان به درگاه او پناه می برند و به دامن او می آویزند.
خدایا! رد مکن این عرض نیاز مرا و کور مگردان این شوق و رغبت مرا و مشکن ساقه امید و آرزوی مرا.
خدای من! تو اگر می خواستی که خوارم کنی، دست به هدایتم نمی زدی. تو اگر رسوایی مرا می خواستی، اینقدر با من مدارا نمی کردی.
معبودم! من گمان نمی کنم، تو مرا در حاجتی که عمری بر سر آن نهاده ام و در طلبش به درگاه تو نالیده ام، رد کنی.
خدای من! حمد هماره تو را سزاست و ستایش همیشه زیبنده توست تا ابدی که بی نهایت است. افزون باد این حمد و سپاس و ستایش که افزون خواهد شد و کاستی و فنا نخواهد پذیرفت، آنچنان که تو بپسندی و تو خشنود باشی.
