به نام خدایی که هرگز از او ناامید نبوده ام

فکر می کنم نوشتن باید دلیلی بهتر از رفع دلتنگی داشته باشد. این نظریه که خوب است آدم عقایدش را مطرح کند و ... هم به کارم نمی آید.من چند بهانه ساده و کوچک برای شروع وبلاگ نویسی دارم:

۱. یکی از چیزهای زیادی که بلد نیستم html است و امیدوارم که علاقه ام به تغییر قالب این صفحه انگیزه ای برای خوب یاد گرفتن آن باشد.

۲. چند نفری هستند که زیاد به گردنم حق دارند از جماعت استاد و معلم. دلم می خواست زمانی توان تشکر کردن از آنها را داشته باشم اما اخراج نسبتا محترمانه ام از دانشگاه تمام برنامه های قبلی ام را به هم زده است. شاید اینجا فرصتی برای  بیان احترام و تشکر بی اندازه ام از آنها به دست بیاید.