یک جای کار ایراد اساسی دارد. نتیجه آن ایراد هم این می شود که بعضی ها شادی و وحشیگری را نمی توانند تفکیک کنند. تیم ایران به جام جهانی صعود کرد و این باعث شاد شدن خیلی ها شد ( آن قدر خوشحال بودند که X نمی توانست تصور کند اگر ایران قهرمان جام جهانی می شد ملت چه می کردند! ). مشکل اینجاست که همه از شادی های خیابانی تعریف و تمجید کردند و کسی پیدا نشد که تذکر بدهد برگرداندن ماشین ها و شکستن شیشه ماشین مردم و . . .، از مصادیق شاد بودن نیست. پسر جوان همسایه ما هم با دو تا از دوستانش در این جمع شاد شرکت کرده بود. سوار موتورشان بوده اند که دوستانشان از فرط شادی با موتور آنها تصادف کرده اند و حالا این پسر هفده ساله مرده، یک دوستش بیهوش است و آن یکی هم دست و پایش شکسته. تازه مردم این جا تا حدودی متمدن تر از بعضی دیگر از نقاط پایتخت هستند و به همین دلیل است که X شایعات مربوط به تعداد کشته شدگان مراسم شادی را جدی می داند.
پ .ن : تا آنجا که X یادش هست، مردم ایران بعد از آزادی خرمشهر هم در خیابان شادی کردند ولی چون الگوهای شادی را از ممالک مترقی مثل انگلستان و... نگرفته بودند، شادی کردنشان فاجعه به بار نیاورد.
sdgdsg
