عرض شود که...

آدمیزاد برای ادامه حیات اجتماعی اش دست کم به یکی از این سه مورد نیاز دارد:

1.شانس

2.پارتی

3.صبر و تحمل

که من از قضا فقط همین سومی را دارم!

نتیجه: صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد

سردرد

توقع نداشتم تا این اندازه بچه باشند. انتظارم از دانشجوی کارشناسی ارشد آن هم در یک دانشگاه دولتی خوب تهران چیز دیگری بود. آسمان و ریسمان به هم می بافند و جوابشان می دهم که تشخیص من این است که به صلاحتان نیست، پس انجام نمی دهم. صحبت از نمره نبود... به یکیشان که نگران تر است می گویم وضعیت شما که از نظر من خوب است و آن طرف یکی دیگر نتیجه می گیرد که لابد نظرم این است که او وضع خوبی ندارد. چیزی نمی گوید اما اشک توی چشمهایش جمع می شود و سعی می کند که روان نشود این حلقه اشک! زیر چشمی نگاهش می کنم و می ترسم. من همیشه از دلهایی که حتی الکی می شکنند هم وحشت داشته ام. حتی حالا بعد از چندین ساعت هنوز هم سرم بد جوری درد می کند. کاش اقلا این را می دانست که این موجود به زعم او سنگدل که ظاهرا قصد حل مشکلش را ندارد، چقدر ناراحت است از آن همه نگرانی اش...

دوست خدا (حبیب الله)

از آدم معتبری شنیدم که بعضی از علمای بزرگ، علمای خیلی بزرگ، پشت دخل می ایستادن. ازشون که می پرسیدن چرا این کار رو می کنین جواب می دادن ما روایات صحیحی داریم که اگه مسلمونی جنسی رو بخره بعد پشیمون بشه و فروشنده ازش پس بگیره اون دنیا موقع حساب و کتاب باهاش طور ویژه ای برخورد می کنن. اینجا وایسادیم به امید این که  یه روزی روزگاری کسی از خریدی که کرده پشیمون بشه، بیاد بگه «آقا پس می گیری؟» و ما بگین بله که پس می گیریم!

***

ایکس کوچک رفته بود انقلاب برای خودش کتاب بخره منم بهش یه سفارش داده بودم. زنگ زد گفت که به جای اون کتاب یه چیزی مشابهش رو خریده که توی بازار موجود بوده! گفتم من که تاکید کرده بودم فقط همونگفت حالا دیگه خریدم، خب به حساب خودم. عصبانی تر شدم چون قیمتش کم نبود. گفتم برو پس بده. گفت آخه... . وقتی برگشت خونه دیدم خوشحاله. گفت فروشنده اش آدم عجیبی بود. اول که وارد مغازه اش شدم از بوی تند سیگارش خیلی بدم اومد. بعد که تو عصبانی شدی با ناامیدی برگشتم به همون مغازه و گفتم آقا این رو برای یه نفر دیگه می خواستم حالا میگه منظورش این کتاب نبوده. باورم نمی شد. برخوردش خیلی خوب بود. گفت: مساله ای نیست و کتاب رو پس گرفت. بدون کمترین بداخلاقی یا بحث یا ....گفت فقط من تعجب نکردم، دوستم که همراهم بود هم هاج و واج مونده بود. خلاصه این که سه سوت کتاب رو پس دادیم و پولمون رو گرفتیم. به خودم میگم نوش جونش اون گذشتی که قراره فردا موقع محاسباتش بکنن!

***

امام صادق(ع) می‌فرماید: أیما مسلم أقال مسلماً بیع ندامةٍ اقاله الله عزوجل عثرته یوم القیامة

هرگاه مسلمانی از معامله پشیمان شود و تقاضای فسخ کند و مسلمان طرف دیگر معامله تقاضای فسخ معامله را بپذیرد، خداوند در روز رستاخیز از لغزش‌های او در می‌گذرد

محض یاد آوری

مخاطب این یادداشت، ایکس ِ روزهای آینده است! می خواهم آن زمانی که دنیا تنگ و تنگتر شد به یاد بیاورم که انتخاب خودم بود...

الذین معه...

هر وقت داخلی های ما بهانه ای پیدا می کنند و به جان هم می افتند و شعر امیری اسفندقه را یادآوری می کنند که خطاب به ایران عزیزمان گفته بود:

....

فرزانگان شیفته خدمتت مباد

تشنه مقام بازی قدرت در آورند

افتاده‌اند سخت به جان هم و تو را

چیزی نمانده است به بام و درآورند

آروز می کنم ای کاش  فرزانگان ایرانی فوق الذکر به لبنان اعزام می شدند تا ببینند در سرزمینی با آن همه تنوع و تضاد سید حسن نصر الله چگونه آتش هر لحظه در شرف اشتعال جنگ داخلی را مدبرانه فرو می نشاند؛ برخورد او را بعد از شکست در انتخابات مجلس می دیدند و یاد می گرفتند؛ نحوه تعاملش با گروه 14 مارس را یاد می گرفتند و... .شاید خجالت می کشیدند و از خودشان می پرسیدند که واقعا رفتار غیر خصمانه بین دو جناح اصلی ایران تا این حد سخت است؟! باید بپذیرم که توقعم بالاست... افسوس که اگر استعداد یادگیری در ایشان بود در همین ایران هم امکان یادگیری داشتند که مراد و مرشد سید حسن نصرالله اینجاست! افسوس...

***

نمی دانم بار چندم است که فیلم تظاهرات لبنانی ها در اعتراض به آن فیلم توهین آمیز کذایی  را نگاه می کنم، خودم را به جای صهیونیست ها می گذارم و مطمئن می شوم که نحوه برخورد سید حسن نصرالله در این راهپیمایی و حضور هشدار دهنده اش همان چیزی است که آنها را می ترساند. بعد با آرامش لبخند می زنم.

***

هر وقت سید حسن نصرالله را می بینم به خودم می گویم این بشر مصداق واقعی آیه 29 سوره فتح است. با رسول خدا(ص) بودن یعنی همین!

 

 

گیمر گنده

گاهی دلم می خواهد چهار تا حرف سزا (این متضاد ناسزاست) بزنم ولی سکوت می کنم. شاید می ترسم که طرف یک جوابی متناسب با شعور خودش بدهد و من از عهده هضمش برنیایم. حالا اگر هم علتش دقیقا این ترس نباشد لابد یک نوع دیگر از ترس است! امروز یکی از آن وقت ها بود. به عنوان ارباب رجوع رفته بودم به دفتر مسوول نه چندان محترمی که هیکلش هم به درشتی صدایش بود وقتی که پشت تلفن داد می زد سرم شلوغ است و نمی توانم جواب بدهم. رفتم توی اتاقش و مرد گنده خجالت نمی کشید در ساعت اداری مشغول بازی کامپیوتری بود در حالی که بنده منتظر مانده بودم افتخار بدهد و چشمش را از روی مانیتور بردارد و ظاهرا انتظار داشت عذرخواهی کنم که تمرکزش را بهم زده ام!

انتظار

خیلی ها می گویند محال است اما هرچه فوت عاقلانه به شمع امیدواری ام می کنم خاموش نمی شود. هنوز امیدوارم که امام موسی صدر زنده به ایران برگردد. به این که خودم زنده بمانم و آمدنش را ببینم این اندازه امید ندارم که به زنده برگشتن او امیدوارم!

بعد از اتمام اجلاس تهران

برای دشمنان ملت ایران:

یک وقت مساله پیچیده است و ممکن است کسی نتواند درست بازنده و برنده را تشخیص بدهد اما اینجا خوشبختانه صورت مساله بسیار واضح است. نه فقط همه اهالی سیاست که حتی ایکس کوچک هم می دانست بان کی مون اگر ایران بیاید چه حرفی می زند و حرف مرسی در مورد مصر چه خواهد بود. این بندگان خدا خودشان هم هیچ نوع ظاهر سازی قبل از آمدنشان نکرده بودند که درجه ای از ابهام ایجاد شود. خلاصه این که حرفشان کاملا مشخص بود. با علم به این موضوع ما دعوتشان کردیم و نگفتیم که اگر این حرفها را بزنند به ضرر ایران می شود. برآیند ما این بود که از این آمدن منتفع خواهیم شد. شما هم علی رغم دانستن این که چه خواهند گفت پیشنهاد دادید(مستقیم یا با واسطه) که در اجلاس تهران شرکت نکنند. معنایش این است که از نظر شما هم اصل آمدن آنها به نفع ایران بود و اگرچه بعضی حرفهایشان به مذاق شما خوش می آمد نمی خواستید سخنان نابشان را در تهران بیان کنند. اگر روی حساب اعتماد به نفس بالایتان طوری که عالم از طریق رسانه های خودتان خبردار شود مدام به بعضی ها گوشزد نمی کردید که نباید در اجلاس تهران شرکت کنند اقلا فضاحت شکستتان کمتر می شد. به هر صورت متشکریم! ما بخشی از این پیروزی دیپلماتیک ارزشمندمان را مدیون شما هستیم. این که خودتان را برنده بازی قلمداد می کنید هم محض خنده خوب است.

***

حضرت آیت الله خامنه ای: دشمنان ملت ایران با حماقت خود این اجلاس را به یک جنگ دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران تبدیل کردند که نتیجه آن شکست مفتضحانه آنان بود.

خلبانان

نیروی هوایی اسرائیل قدرتش را پیش از این در جنگ 22 روزه به نمایش گذاشته است. آنها هواپیماهای آخرین مدل و بمب(حتی از نوع اتمی اش) دارند و از هیچ جهت هم تحریم نیستند. پس دست کم همان قدرتی را که زمان جنگ 22 روزه داشتند هنوز هم دارند. البته وقتی خلبانهای اسرائیلی بر روی مردم غزه بمب می ریختند خطری از سوی اهالی غزه تهدیدشان نمی کرد. گزافه گویی های سردمداران رژیم صهیونیسیتی نشان می دهد این روزها بارها دلشان خواسته به ایران هم حمله کنند تا مانع برگزاری اجلاس سران جنبش غیر متعهدها در تهران شوند اما لابد چون ایران به اندازه غزه برایشان بی خطر نیست، هزینه احتمالی مانعشان شده است.

***

فقط یک خلبان آمریکایی تا به حال این توانایی را داشته است که مقتدرانه با بمب اتمی بیش از دویست هزار نفر را یکجا بکشد. آمریکایی ها البته این توانایی را هم دارند که فیلمنامه هالیوودی برای یازده سپتامبر بنویسند و اجرا کنند. بعضی دیگر از توانایی هایشان را هم مثلا در بمباران مجالس عروسی افغانها به دلیل تیراندازی هوایی نشان داده اند....

***

تهران به برگزاری اجلاس سران جنبش غیر متعهدها نزدیک می شود. دوستان نگرانند که مبادا مشکلی پیش بیاید و من حالا بعد از سی سال کم کم عظمت کار عباس دوران را درک می کنم. ایران به اندازه آمریکا و اسرائیل هواپیما ندارد. بمب اتم هم ندارد. سالهاست که برخلاف  اسرائیل و آمریکا نه آغازگر جنگی بوده و نه سرزمینی را غصب کرده است. اما خلبانان ایرانی در دنیا نظیر ندارند و بعضی از آنها خطرشان از بمب اتم هم بیشتر است.

بزرگ مرد! ایران من متبرک است به آنچه پس از بیست سال از پیکر پاک تو بازگشت....

طبتم و طابت الارض التی فیها دفنتم

فاصله

می گویم: ببین، به خاطر تو کاری را که دوست دارم انجام نمی دهم اگرچه خیلی برایم سخت است.

می گوید: دوست داشتن ناتمام از این مشکلات هم دارد. اگر دوستی ات تمام بود، علاقمند به آن چیزهایی که من دوست ندارم نبودی که با ترکشان به سختی بیفتی!