محنت دیگران

سحر پیتزا داشتیم. می گویند خیلی خوشمزه شده با آن تاپینگ گوجه فرنگی فراوانش و قارچ و پنیر زیاد. من هم سعی می کنم حس کنم مزه عالی اش را ولی دهانم طعم خاک دارد. شاید مثل آنهایی که زیر آوار مانده اند، احتمالا اغلب مسلمان. از آنها کسی را نمی شناسم اما فکر کردن به آن غریبه هایی که هنوز زنده اند و در این ساعتها از خدای من می خواهند که کسی نجاتشان بدهد، اجازه نمی دهد روی درجه اعلا بودن پیتزایم تمرکز پیدا کنم. همه اش تقصیر سعدی است با آن بیت توهین آمیزش:

تو کز محنت دیگران بی غمی       نشاید که نامت نهند آدمی

*لینک مرتبط