هدیه

آن  یادداشت وبلاگم را که با نوشتن این یکی به آرشیو منتقل می شود، دوست داشتم. دنبال یک چیزی می گشتم که ارزش این جایگزینی را داشته باشد. یاد کتابی افتادم که چند سال پیش ایکس کوچک برایم خریده بود و طبق معمول یا نخواندمش یا خواندم و فراموش کردم. دو تا از دستور العمل های صاحب عزیز عکس آن یادداشت را از روی کتاب می نویسم:

* هیچ ذکری بالاتر از ذکر عملی نیست. هیچ ذکر عملی بالاتر از ترک معصیت در اعتقادات و عملیات نیست و ظاهر این است که ترک معصیت به قول مطلق بدون مراقبه دائمیه صورت نمی گیرد.

*گفتم که الف، گفت: دگر؟ گفتم: هیچ       در خانه اگر کس است یک حرف بس است

بارها گفته ام و بار دگر می گویم: کسی که بداند هر که خدا را یاد کند، خدا همنشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد. می داند چه باید بکند و چه نباید بکند. می داند که آنچه را که می داند باید انجام دهد و در آنچه که نمی داند باید احتیاط کند.

-----

این حرفها زیادی خارج از قواره ایکس است. کلی بهم فشار آمد موقع تایپ کردنش.