او رئیس جمهور ایران است.

نیک آهنگ نوشته بود:

سال ۸۰ وقتی با عبدی و بعدش هم با اصغرزاده مصاحبه می‌کردم، می‌گفتند یکی از دانشجویان آنقدر تندخو بود و بی‌منطق که می‌گفت برویم سفارت شوروی را هم اشغال کنیم. طرف بعد از مدتی قهر می‌کند و می‌رود.

اما من در جای دیگری خوانده بودم:

رهبران تسخیر سفارت آمریکا در خاطرات خود، به کرات آورده اند که وقتی طرح تسخیر لانه جاسوسی در جلسه نمایندگان انجمنهای اسلامی دانشگاههای تهران مطرح شد، دو تن از دانشجویان، با این پیشنهاد مخالفت کردند. یعنی آقای سید زاده و آقای محمود احمدی نژاد، شهردار فعلی تهران به نمایندگی از دانشگاه علم و صنعت. این دو معتقد بودند که به جای سفارت آمریکا می باید به اشغال سفارت شوروی همت گمارد.

فعلا هم برایم هیچکدام از این ها مهم نیست. فقط دلم نمی خواهد به این دلیل که نمی خواستم احمدی نژاد رئیس جمهور شود، مطالب را وارونه ببینم (به خاطر خودم!).

موفقیت احمدی نژاد در برداشتن گام های موثر برای ایجاد  عدالت اجتماعی حتی اگر به قیمت نادرست از آب در آمدن همه پیش بینی هایم -و درنتیجه تحقیر و سرزنش من از طرف طرفدارانش- باشد، آرزویم است و هر کاری که از دستم بربیاید برای تحقق آن انجام می دهم. به نظرم کار حامد قدوسی خیلی روشنفکرانه تر و اصلاحطلبانه تر از کار آنهایی است که قد و قیافه احمدی نژاد را مسخره می کنند یا به دنبال تاریخچه اشتباهات او هستند.