یک سؤال

نوح و ابراهیم هردو از برگزیدگانند. خوش به حالشان! چند روز پیش سوره هود را می خواندم که در آن از هر دو آنها یاد شده است. نوح پیامبری است که نزدیک به هزار سال(تقریبا ده برابر دوره رسالت ابراهیم) مشغول به انجام رسالت بوده است. هنگامی که طوفان معروفش آغاز می شود، خدایش را ندا می دهد که:
...پروردگارا، پسرم از کسان من است، و قطعا وعده تو راست است و تو بهترین داورانی. (آیه ۴۵)
حتی به صورت مستقیم درخواست نمی کند که پسرش عذاب نشود اما جواب می گیرد که :
...او در حقیقت از کسان تو نیست... من به تو اندرز می دهم که از نادانان نباشی (آیه ۴۶)
بلافاصله به خدا پناه می برد و ماجرا ختم به خیر می شود.
چند آیه بعد، قسمتی از داستان ابراهیم بیان می شود که به چون و چرا می پردازد در مورد وعده عذاب قوم لوط(آیه ۷۴). آیه در مورد نحوه درخواست ابراهیم از کلمه «یجادلنا» استفاده می کند.در جواب، از او درخواست می شود که چنین تقاضایی نکند(آیه ۷۶). گویا اگر پافشاری کند درخواستش لازم الاجابه است. در آیه ۷۵ هم از نرمدل بودن او چنان یاد می شود که مخاطب در می یابد این صفت برای ابراهیم یک حسن است.

چه تفاوتی است بین این دو دلنرمی که باعث می شود پاسخهایی تا این حد متفاوت به آنها داده شود؟