بخشودن یا به قول خودمان بخشیدن

تلفنی با یک دوست قدیمی صحبت می کردم. از یکی از دوستانش(به نام M) شاکی بود. می گفت اشتباه کوچکی مرتکب شده (فکر می کنم سر قرارشان دیر حاضر شده بود) و هرچند بارها از M عذرخواهی کرده باز هم رفتار M نشان می دهد که او را نبخشیده است. اول فکر کردم فقط ناراحت است ولی بعد فهمیدم که خیلی الکی خودش را صاحب نوعی حق احساس می کند! دوستانه یادآوری کردم که بخشیدن یک وظیفه نیست، لطف است. حالا اگر کسی نخواهد به ما لطف کند، مسلما چیزی از او طلبکار نمی شویم.بعلاوه بنده شخصا هیچوقت آدمی را که مرا موظف به بخشیدن خودش بداند به دلیل اینکه با فرم خاصی و یا به دفعات معذرت خواهی کرده، نمی بخشم. اصولا معتقدم که یکی از اجزای مهم عذرخواهی صحیح این است که انسان با انجام آن برای خودش احساس ایجاد حقی برای بخشوده شدن نکند.

 قابل توجه آنهایی که به دلایل ننوشتنی مجبورند مثل X تند تند عذرخواهی کنند